تاریخ اروپا بسیار پیچیده است اما به طور کلی می توان اینگونه گفت که 9 اتفاق برجسته باعث شکل گیری مرزهای کنونی اروپا شده است که در زیر به طور خلاصه به آن ها اشاره کرده ایم:
146 قبل از میلاد – سال فتح:
سال 146 قبل از میلاد سال فتح و گسترش جمهوری روم بود. سقوط کارتاژ باعث شد تا رومیان کنترل قلمروی شمال آفریقا را در دست بگیرند و غارت و نابودی دولت شهر یونانی کورینت نیز آغازگر دوره نفوذ رومیان در آن منطقه بود. این پیروزی های قاطع راه را برای تسلط نهایی امپراتوری روم بر دریای مدیترانه هموار کرد.
117 بعد از میلاد – اوج امپراتوری روم:
اوج امپراتوری روم یکی از دراماتیک‌ترین لحظات نمایش داده شده در این نقشه متحرک اروپایی است. امپراتوری روم در دوران اوج خود، در زمان تراژان، 1.7 میلیون مایل مربع وسعت داشت. این امپراتوری عظیم تا سال 395 که بطور جبران ناپذیری به مناطق شرقی و غربی تقسیم شد، عمدتاً دست نخورده باقی ماند.
370 بعد از میلاد – ورود هون ها:
هون ها تحت تأثیر شرایط خشکسالی شدید در آسیای مرکزی، به اروپا رسیدند و امپراتوری رومی را دیدند که به دلیل افت پول، بی ثباتی اقتصادی، هزینه های بیش از حد، و تهاجمات فزاینده رقبا در امتداد مرزهایش ضعیف شده بود. هون ها اولین حمله خود را به امپراتوری روم شرقی در سال 395 انجام دادند، اما تا نیم قرن بعد، تحت رهبری آتیلا هون، بود که انبوهی از آنها به اعماق اروپا هجوم بردند و در طول مسیر شهرها را غارت و ویران کردند. رومی‌ها بعداً با حمله به گوت‌ها و هون‌ها، انتقام خود را گرفتند و دومی‌ها را از اروپای مرکزی بیرون زدند.
1241 – حمله مغول به اروپا:
در اواسط قرن سیزدهم، «هورد طلایی» به رهبری نوه‌های چنگیز خان، به روسیه و اروپای شرقی هجوم آوردند و شهرهایی را که در مسیر بودند غارت کردند. شاهزادگان اروپای مرکزی در مواجهه با تهاجم نیروهای مهیب مغول، به طور موقت درگیری های منطقه ای خود را کنار گذاشتند تا از قلمرو خود دفاع کنند. اگرچه مغول ها به آرامی به سمت شرق رانده شدند، اما تقریبا تا قرن شانزدهم در حاشیه اروپا ظاهر شدند.
1362 – لیتوانی:
امروزه لیتوانی یکی از کوچکترین کشورهای اروپا است اما در اوج خود در قرون وسطی، یکی از بزرگترین ایالت های این قاره بود. یک لحظه مهم برای لیتوانی پس از پیروزی قاطع در نبرد آبهای آبی رقم خورد. این پیروزی گسترش گروه ترکان طلایی را خفه کرد و اوکراین امروزی را وارد حوزه نفوذ خود کرد.
1648 – Kleinstaaterei:
پایان امپراتوری روم، پراکندگی شدید سرزمینی در آلمان و مناطق همسایه را برجسته می کند، در دوره ای که به آن Kleinstaaterei گفته می شود. حتی زمانی که دولت‌های منسجم پیرامون آن شکل گرفتند، امپراتوری روم و بقایای آن تا زمانی که آلمان از خرابه‌های جنگ فرانسه و پروس در سال 1871 بیرون نیامد، با هم متحد نشدند. اتحاد به آلمان به عنوان یک قدرت بزرگ کمک کرد و تا سال 1900 این کشور بزرگترین اقتصاد اروپا را داشت.
1919 – امپراتوری عثمانی:
امپراتوری عثمانی، که صدها سال در اروپای شرقی ثابت بود، در آغاز قرن بیستم در حال انقراض بود. امپراتوری در دو جنگ پرهزینه با ایتالیا و کشورهای بالکان، قلمرو خود را واگذار کرده بود و زمانی که گرد و غبار در جنگ جهانی اول پاک شد، مرزهای کشور تازه ضرب شده ترکیه در دورترین لبه قاره اروپا آغاز شد.
1942 – گسترش و قرارداد آلمان:
در دورترین گستره قلمرو محور در جنگ جهانی دوم، آلمان و ایتالیا کنترل بخش وسیعی از قاره اروپا را در اختیار داشتند. پس از جنگ، آلمان دوباره به مناطق اشغالی تقسیم شد، این بار تحت نظارت ایالات متحده، فرانسه، بریتانیای کبیر و اتحاد جماهیر شوروی. تا سال 1990، زمانی که اتحاد جماهیر شوروی تضعیف شده کنترل خود را بر آلمان شرقی سست کرد، آلمان دوباره کامل نمی شد.
1991 – انحلال شوروی:
در دهه‌های پس از جنگ جهانی دوم، مرزهای سیاسی نقشه اروپا نسبتاً ثابت ماند – یعنی تا زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991. تقریبا یک شبه، کل مرز غربی کشور به کشورهای مستقل تقسیم شد. وقتی گرد و غبار فرو نشست، 15 جمهوری جدا شده وجود داشت که شش تای آنها در اروپا بودند.
