درباره ی دومینیکن
درباره ی دومینیکن
درباره دومینیکن چه میدانید ؟ آیا با جمهوری دومینیکن آشنایی دارید؟ آیا تمایلی به اخذ اطلاعات 2018 درباره ی دومینیکن دارید؟ جمهوری دومینیکن در کدام قسمت از قاره آمریکا واقع شده است؟ شکل گیری جمهوری دومینیکن به چه صورت بوده است؟ چه صنایعی در جمهوری دومینیکن شهرت دارد؟ آیا نظام اقتصادی جمهوری دومینیکن نسبت به گذشته پیشرفت داشته است؟ آیا درباره ی دومینیکن و نظام سیاسی این کشور اطلاعاتی دارید؟ بیشتر مهاجران جمهوری دومینیکن از کشورهایی می باشند؟ نرخ تولد و سلامت در کشور دومینیکن به چه صورت است؟ نظام آموزشی در این کشور چگونه است؟ در این مقاله تلاش شده است درباره ی دومینیکن، نظام سیاسی، اقتصادی، فرهنگ، سلامت و …. در این کشور اطلاعات مناسبی در اختیار شما قرار گیرد.
در سال ۱۴۰۲ فردی به نام کریستف کلمب به ساحلی زیبا دارای صخره های مرجانی، رودها و مناظر زیبا رسید و این محل را ایسپانیولا (Hispaniola) نام گذاری کرد. امروزه این محل را سانتو دومینگو در دومینیکن می شناسند. کریستف کلمب با اقامت در این ساحل زیبا، این محل را به اولین سکونتگاه دائم اروپاییان در کشور آمریکا تبدیل نمود که به طبع آن این محل به اولین پایتخت اسپانیا در قاره جدید و اولین پایتخت مستعمراتی در این قاره نیز تبدیل گردید. ساکنین این منطقه را از دیرباز تاکنون مردم قوم تائینوس تشکیل داده اند. این کشور در سال ۱۴۹۲ تحت حاکمیت اسپانیا قرار گرفت که پس از حکمرانی و تسلط کشورهای مختلف نظیر فرانسه، اسپانیا و … در قرن های مختلف سرانجام در سال ۱۸۲۱ توانست استقلال خود را به دست آورد و در نوامبر سال ۱۸۴۴ اولین قانون اساسی جمهوری دومینیکن تدوین شد.
جمهوری دومینیکن (Dominican Republic) در شرق جزیره ایسپانیولا در دریای کارائیب واقع در قاره آمریکای جنوبی می باشد و پایتخت آن را شهر سانتو دومینگو تشکیل داده است. این کشور از قسمت شمال با اقیانوس اطلس، از قسمت غرب با هائیتی، از قسمت شرق با گذرگاه مونا و از قسمت جنوب با دریای کارائیب هم مرز می باشد و همینطور به کشورهای کوبا، جامائیکا و پورتوریکو نزدیک می باشد. در این جمهوری زبان مردم اسپانیایی می باشد و اغلب آنها قادر به صحبت به زبان انگلیسی نیز می باشند، اکثر مردم بسیار مهمان نواز و مهربان اند و دین آن ها مسیحی کاتولیک می باشد. جمهوری دومینیکن پس از کشور کوبا از نظر جمعیت و مساحت، با جمعیتی معادل ۱۰ میلیون نفر و مساحتی بالای ۴۸ هزار کیلومتر مربع، در رده دومین کشور بزرگ در حوزه کارائیب شناخته شده است. این جمهوری از شهرهای سان کریستوبال (San cristobal )، سانتیاگو (Santiago)، سانچز (Sanchez) و لا وگا (La vega) و بنادر باراهونا (Barahona)، سانتو دومینگو (Santo Domingo) و مونت کریستی (Monte Cristi) تشکیل شده است همچنین جمهوری دومینیکن در کل به ۳۰ قسمت ایالتی تقسیم می شود.
بخش عظیمی از رشد صنعت گردشگری در جمهوری دومینیکن به سواحل زیبای این کشور نظیر ساحل پونتا کانا تعلق دارد که با توجه به پیشرفت روزافزون این کشور و وجود چشم اندازهای بیشمار و کم نظیر در آن، هر ساله گردشگران بسیاری را برای بازدید از ناحیه کارائیب به خود جذب می نماید. با توجه به بالا بودن میزان گردشگران، این ناحیه از کشور شلوغ ترین هتل ها را دارا می باشد، نکته ای که مورد توجه قرار دارد این است که گردشگران برای ورود و اقامت در این کشور به کارت گردشگری نیاز دارند، این کارت ۲ ماه اعتبار دارد که می توانند آن را به محض ورود به این کشور از کنسولگری یا فرودگاه این کشور تهیه نمایند و پس از اتمام مدت زمان اقامت خود به این بخش تحویل دهند. افرادی که خواستار اقامت طولانی مدت در جمهوری دومینیکن می باشند حتما باید ویزای این کشور را تهیه نمایند. جمهوری دومینیکن قصد افزایش فعالیت های گردشگری خود با ساخت پروژه هایی مانندCap Cana ، بندر سان سوچی در سانتو دومینگو، کاستا د کمپو و هتل هری راک در پونتانا کانا را در سال های آینده دارد.
بالای ۳ میلیون نفر از جمعیت این کشور را نیروی کار تشکیل داده است اما با این حال نرخ بیکاری در این کشور بالای ۱۵ درصد می باشد. تولید ناخالص داخلی در جمهوری دومینیکن بالای ۸۵ میلیارد دلار محاسبه شده و هم اکنون نرخ تورم در این کشور ۳.۵ درصد بیان شده است. در نیمه اول سال ۲۰۱۶ اقتصاد دومینیکن رشد ۷.۴ درصدی داشت که این رشد تحت عواملی چون ساخت و ساز، تولید، گردشگری و معدن صورت پذیرفت. با اینکه این کشور دومین معدن طلا در جهان (معدن پوئبلو ویجو) را داراست اما بخش وسیعی از جمعیت دومینیکن زیر خط فقر بوده و بالای ۴۰ درصد جمعیت این کشور فقیر محسوب می شوند. واردات این کشور شامل محصولاتی نظیر مواد غذایی، نفت، پنبه، مواد شیمیایی و مواد دارویی می شود که از این مقدار ۴۶.۹ درصد آن از کشورهای آمریکایی، ۸.۴ درصد آن از کشور ونزوئلا، ۶.۳ درصد آن از کشور کلمبیا و باقی آن از کشور مکزیک به این جمهوری ورود می کند هم چنین صادرات این کشور را نیکل آهن، شکر، طلا، نقره، قهوه، کاکائو، تنباکو، گوشت و بسیاری از کالاهای مصرفی تشکیل می دهند که ۷۲.۷ درصد از آن به کشورهای آمریکایی، ۳.۲ درصد از آن به کشور انگلیس و باقیمانده آن به کشور بلژیک صادر می گردد.
جمهوری دومینیکن از نظام دموکراسی تشکیل شده است که این نظام دارای قوای ملی شامل قوه مجریه، قوه مقننه با دو مجلس (مجلس سنا با ۳۲ عضو و مجلس نمایندگان با ۱۷۸ کرسی) و همینطور قوه قضاییه می باشد. در این کشور رئیس جمهور، در سمت فرمانده کل نیروهای مسلح محسوب شده و وی اعضای کابینه را تعیین می نماید و رئیس جمهور قوانینی که از قوه مقننه ابلاغ می گردد را به مرحله اجرا در می آورد. رئیس جمهور و معاون آن با رای مستقیم مردم هر ۴ سال یکبار انتخاب شده و روی کار می آیند. این کشور از یک نظام چند حزبی نیز تشکیل شده است و انتخابات ملی در آن هر دو سال یکبار صورت می گیرد.
در قرن بیستم، بسیاری از اعراب از جمله مردم کشورهای لبنان، سوریه و فلسطین، ژاپنی ها و به میزان کم کره ای ها از کشور خود به جمهوری دومینیکن مهاجرت نموده و در این کشور تحت عنوان کشاورز و بازرگان سکونت نمودند هم چنین در این کشور شرکت های چینی در بخش های مخابرات، معدن، و راه آهن، کسب و کار جدید راه اندازی نمودند.علاوه بر این، فرزندان مهاجرانی از سایر جزایر کارائیب از جمله سنت کیتس و نویس، آنتیگوا، سنت وینسنت، مونتسرات، تورتولا، سنت کراچی، سنت توماس و گوادلوپ در این جمهوری سکونت داشته و در اسکله ها کار می کنند و عمدتا در شهرهای سن پدرو د مکاریس و پورتو پلاتا مستقر شده اند.
از اواسط سال ۱۸۰۰ تا اوایل سال ۱۹۴۰، پورتوریکو و تعدادی از مهاجران کوبایی به دلیل اقتصاد ضعیف و ناآرامی های اجتماعی در کشورهای مادری و مبدا خود، به جمهوری دومینیکن گریختند و به علت فرهنگ مشابه با این کشور به سرعت به این جمهوری جذب شدند. پیش از آن و در طول جنگ جهانی دوم، ۸۰۰ نفر از پناهندگان یهودی به جمهوری دومینیکن پناه بردند. هائیتی کشور همسایه جمهوری دومینیکن است که به مراتب از دومینیکن فقیرتر بوده و نسبت به جمهوری دومینیکن کمتر با توسعه همراه بوده است. در سال ۲۰۰۳، ۸۰ درصد از تمامی مردم هائیتی فقیر بودند و بالای ۴۷ درصد از آن ها بی سواد محسوب می شدند. این کشور ۹ میلیون نفر جمعیت رو به رشد داشت اما بالای دو سوم از نیروی کار آن ها مشاغل رسمی نداشتند. بر این اساس بسیاری از هائیتی ها به جمهوری دومینیکن مهاجرت نموده و به طور معمول در کارهای کم هزینه و غیر تخصصی همچون ساخت و ساز، تمیز کردن منازل و کار در کشتزارهای شکر مشغول به کار شدند.
جمهوری دومینیکن در سال ۲۰۰۷، نرخ تولد را ۲۲.۹۷ درصد و همینطور نرخ مرگ ومیر را ۵.۳ درصد اعلام نمود. جوانان این کشور از سالمترین افراد گروه سنی خود نسبت به کشورهای دیگر می باشند و همینطور بیماری های مختلف و شيوع ايدز در جمهوری دومينيکن نسبت به همتای هائیتی خود در سطوح بسیار پایین قرار دارد.
آموزش پیش دبستانی در این کشور به کودکان گروه سنی ۲ تا ۶ سال تعلق می گیرد و در دوره های مختلف سازماندهی شده است. آموزش ابتدایی توسط وزارت آموزش و پرورش تنظیم می گردد و بر اساس قانون این کشور آموزش، حق تمام شهروندان در جمهوری دومینیکن می باشد. آموزش پایه در این کشور اجباری است و آموزش افراد با گروه سنی ۶ تا ۱۴ سال را شامل می شود. آموزش متوسطه برای افراد بالاتر از این سن اجباری نمی باشد، اگرچه این امر از وظایف دولت است که آن را به صورت رایگان ارائه نماید. سیستم آموزش عالی در این کشور موسسات و دانشگاه ها را شامل می شود. موسسات، دوره های فنی بالاتر را ارائه می نمایند.
در این مقاله درباره ی دومینیکن، نظام سیاسی و اقتصادی جمهوری دومینیکن، فرهنگ و گردشگری جمهوری دومینیکن، نظام آموزشی این کشور، مهاجران و …. توضیحاتی بیان شد و اطلاعاتی در اختیار شما قرار گرفت. چنانچه تمایل به دریافت اطلاعات درباره ی دومینیکن دارید می توانید با موسسه ملک پور همکار موسسه ام آی ای در وین و یا دفاتر همکار ما در ایران تماس حاصل نموده و اطلاعات لازم را اخذ نمایید. موسسات حقوقی معتبر و حرفه ای شما را با راه های مهاجرت به جمهوری دومینیکن آشنا نموده و اطلاعات مفیدی در ارتباط با راه های قانونی مهاجرت به کشور دومینیکن در اختیار شما قرار خواهند داد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.