درباره ی دومینیکا
درباره ی دومینیکا
درباره ی دومینیکا چه میدانید ، درباره ی دومینیکا و شرایط ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ مهاجرت به دومینیکا چه اطلاعاتی دارید ، این مقاله درباره ی دومینیکا به نگارش درآمده تا به قسمتی از سوالات شما درباره ی دومینیکا پاسخ دهد ، آنچه که درباره ی دومینیکا در این مقاله میخوانید حاصل پژوهش مشاوران ارشد موسسه ملک پور درباره ی دومینیکا میباشد ، آیا با جمهوری دومینیکا آشنایی دارید؟ آیا تمایلی به اخذ اطلاعات درباره ی دومینیکا دارید؟ جمهوری دومینیکا در کدام قسمت از قاره آمریکا واقع شده است؟ شکل گیری جمهوری دومینیکا به چه صورت بوده است؟ چه صنایعی در جمهوری دومینیکا شهرت دارد؟ آیا نظام اقتصادی جمهوری دومینیکا نسبت به گذشته پیشرفت داشته است؟ آیا درباره ی دومینیکا و نظام سیاسی این کشور اطلاعاتی دارید؟ بیشتر مهاجران جمهوری دومینیکا از کشورهایی می باشند؟ نرخ تولد و سلامت در کشور دومینیکا به چه صورت است؟ نظام آموزشی در این کشور چگونه است؟ در این مقاله تلاش شده است درباره ی دومینیکا، نظام سیاسی، اقتصادی، فرهنگ، سلامت و …. در این کشور اطلاعاتی در اختیار شما قرار گیرد.
در سال ۱۴۰۲ فردی به نام کریستف کلمب به ساحلی شنی، سفید رنگ و زیبا دارای صخره های مرجانی، رودهای زیبا و چشم اندازی شگفت انگیز رسید و آن را ایسپانیولا (Hispaniola) نامید که در حال حاضر سانتو دومینگو در دومینیکا شناخته شده می باشد و با سکونت در این ساحل، این محل را به اولین سکونتگاه دائم اروپاییان در آمریکا تبدیل نمود که اولین پایتخت اسپانیا در قاره جدید و اولین پایتخت مستعمراتی در این قاره نیز محسوب می شد. ساکنان این منطقه را مردم قوم تائینوس تشکیل دادند که تا امروز نیز در این جمهوری زندگی می کنند. این کشور در سال ۱۴۹۲ تحت حاکمیت اسپانیا اعلام گشت و پس از حکمرانی و تسلط کشورهای گوناگون همچون فرانسویان، اسپانیایی ها و … در قرن های مختلف سرانجام در سال ۱۸۲۱ به استقلال رسید و در نوامبر سال ۱۸۴۴ اولین قانون اساسی جمهوری دومینیکا در این کشور تدوین گشت.
جمهوری دومینیکا (Dominican Republic) در قسمت شرقی جزیره ایسپانیولا در دریای کارائیب در قاره آمریکا جنوبی واقع شده است و پایتخت آن شهر سانتو دومینگو می باشد. این کشور از شمال با اقیانوس اطلس، از غرب با هائیتی، از شرق با گذرگاه مونا و از جنوب با دریای کارائیب مرز مشترک دارد و به کشورهای کوبا، جامائیکا و پورتوریکو نزدیک است. در این جمهوری مردم به زبان اسپانیایی صحبت می کنند و اغلب آنها به زبان انگلیسی نیز تسلط دارند، مردم این کشور بسیار مهمان نواز و مهربان اند و دین اکثر آن ها مسیحی کاتولیک می باشد. پول رایج در میان آن ها پزو می باشد. جمهوری دومینیکا بعد از کشور کوبا با جمعیتی معادل ۱۰ میلیون نفر و مساحتی بالای ۴۸ هزار کیلومتر مربع، از منظر جمعیت و مساحت، دومین کشور بزرگ در حوزه کارائیب محسوب می گردد. شهرهای این جمهوری عبارتند از سان کریستوبال (San cristobal )، سانتیاگو (Santiago)، سانچز (Sanchez) و لا وگا (La vega) و بنادر این کشور شامل باراهونا (Barahona)، سانتو دومینگو (Santo Domingo) و مونت کریستی (Monte Cristi) می باشند. جمهوری دومینیکا در کل به ۳۰ قسمت ایالتی تقسیم می شود.
بخش عظیمی از رشد صنعت گردشگری در جمهوری دومینیکا به سواحل زیبای پونتا کانا تعلق دارد و با توجه به پیشرفت روزافزون این کشور و چشم انداز بی نظیر آن، هر ساله گردشگران بسیاری را برای بازدید از ناحیه کارائیب به خود جلب می نماید. با توجه به درصد بالای گردشگران در این ناحیه، این کشور شلوغ ترین هتل ها را داراست و گردشگران برای ورود و اقامت در این کشور به کارت گردشگری نیازمندند که می توانند این کارت با مدت اعتبار ۲ ماه را به محض ورود به این کشور از کنسولگری یا فرودگاه این کشور تهیه نمایند و پس از مدت اقامت خود به این بخش تحویل دهند. افرادی که خواستار اقامت طولانی مدت در دومینیکا می باشند ملزم به تهیه ویزا می باشند. جمهوری دومینیکا انتظار دارد که فعالیت های گردشگری خود را در سال های آینده افزایش دهد. این دیدگاه با ساخت پروژه هایی مانندCap Cana ، بندر سان سوچی در سانتو دومینگو، کاستا د کمپو و هتل هری راک در پونتانا کانا همراه خواهد بود.
نرخ بیکاری در این کشور بالای ۱۵ درصد بوده و بالای ۳ میلیون نفر از جمعیت این کشور را نیروی کار تشکیل داده است. تولید ناخالص داخلی در جمهوری دومینیکا بالای ۸۵ میلیارد دلار محاسبه شده و در حال حاضر (سال ۲۰۱۷) نرخ تورم در این کشور ۳.۵ بیان شده است. در نیمه اول سال ۲۰۱۶ اقتصاد دومینیکا رشد ۷.۴ درصد را داشت که این رشد به عوامل ساخت و ساز، تولید، گردشگری و معدن وابسته است. این کشور دومین معدن طلا در جهان، معدن پوئبلو ویجو را داراست اما با این حال بخش بسیاری از جمعیت دومینیکا زیر خط فقر بوده و بالای ۴۰ درصد جمعیت این کشور فقیر محسوب می شوند. محصولات وارداتی این کشور را مواد غذایی، نفت، پنبه، مواد شیمیایی و دارویی تشکیل می دهند که ۴۶.۹ درصد آن از کشورهای آمریکایی، ۸.۴ درصد آن از کشور ونزوئلا، ۶.۳ درصد آن از کشور کلمبیا و ۵.۷ درصد آن از کشور مکزیک وارد می شود هم چنین محصولات صادراتی این کشور را نیکل آهن، شکر، طلا، نقره، قهوه، کاکائو، تنباکو، گوشت و سایر کالاهای مصرفی تشکیل می دهند که ۷۲.۷ درصد از آن به کشورهای آمریکایی، ۳.۲ درصد از آن به کشور انگلیس و ۲.۴ درصد از آن به کشور بلژیک صادر می گردد.
جمهوری دومینیکا از نظام دموکراسی تشکیل شده است که دارای قوای ملی شامل قوه مجریه، قوه مقننه با دو مجلس (مجلس سنا با ۳۲ عضو و مجلس نمایندگان با ۱۷۸ کرسی) و قوه قضاییه می شود. در این کشور رئیس جمهور، فرمانده کل نیروهای مسلح محسوب شده و اعضای کابینه را تعیین می نماید و قوانینی که از قوه مقننه ابلاغ می گردد را به مرحله اجرا در می آورد. هر ۴ سال یکبار رئیس جمهور و معاون آن با رای مستقیم مردم انتخاب شده و روی کار می آیند. هم چنین این کشور از یک نظام چند حزبی تشکیل شده است و انتخابات ملی در آن در دو سال یکبار انجام می گیرد.
در قرن بیستم، بسیاری از اعراب از جمله مردم کشورهای لبنان، سوریه و فلسطین، ژاپنی ها و به میزان کم کره ای ها از کشور خود به جمهوری دومینیکا مهاجرت نموده و در این کشور تحت عنوان کشاورز و بازرگان سکونت نمودند هم چنین در این کشور شرکت های چینی در بخش های مخابرات، معدن، و راه آهن، کسب و کار جدید راه اندازی نمودند.علاوه بر این، فرزندان مهاجرانی از سایر جزایر کارائیب از جمله سنت کیتس و نویس، آنتیگوا، سنت وینسنت، مونتسرات، تورتولا، سنت کراچی، سنت توماس و گوادلوپ در این جمهوری سکونت داشته و در اسکله ها کار می کنند و عمدتا در شهرهای سن پدرو د مکاریس و پورتو پلاتا مستقر شده اند. از اواسط سال ۱۸۰۰ تا اوایل سال ۱۹۴۰، پورتوریکو و هم چنین به میزان کم مهاجران کوبایی به علت اقتصاد ضعیف و ناآرامی های اجتماعی در کشورهای مادری خود، به جمهوری دومینیکا فرار کردند و به دلیل فرهنگ مشابه با این کشور به سرعت جذب شدند. پیش از آن و در طی جنگ جهانی دوم، ۸۰۰ پناهنده یهودی به جمهوری دومنیکن پناه بردند. هائیتی کشور همسایه جمهوری دومینیکا است که به مراتب فقیرتر بوده و نسبت به جمهوری دومینیکا کمتر توسعه یافته است. در سال ۲۰۰۳، ۸۰ درصد از کل هائیتی ها فقیر بودند و بالای ۴۷ درصد از آن ها سواد نداشتند. کشور ۹ میلیون نفر جمعیت رو به رشد داشت اما بیش از دو سوم نیروی کار آن ها مشاغل رسمی نداشتند. در نتیجه صدها هزار نفر از هائیتی ها به جمهوری دومینیکا مهاجرت کردند و به طور معمول در کارهای کم هزینه و غیر تخصصی مانند ساخت و ساز و تمیز کردن منازل و کار در کشتزارهای شکر مشغول شدند.
در سال ۲۰۰۷، جمهوری دومینیکا نرخ تولد را ۲۲.۹۷ درصد و نرخ مرگ ومیر را ۵.۳ درصد اعلام نمود. جوانان این کشور جزو سالمترین افراد در گروه سنی خود نسبت به سایر کشورها می باشند. شیوع ایدز در جمهوری دومینیکن نسبت به همتای هائیتی خود بسیار پایین است.
آموزش پیش دبستانی در این کشور در دوره های مختلف سازماندهی شده است و به کودکان گروه سنی ۲ تا ۶ سال تعلق می گیرد. آموزش ابتدایی توسط وزارت آموزش و پرورش تنظیم می شود و بر اساس قانون این کشور آموزش و پرورش حق تمام شهروندان و جوانان در جمهوری دومینیکا می باشد. آموزش پایه در این کشور اجباری است و شامل افرادی با گروه سنی ۶ تا ۱۴ سال می شود. آموزش متوسطه برای افراد بالاتر از این سن اجباری نیست، اگرچه این وظیفه دولت است که آن را به صورت رایگان ارائه دهد. سیستم آموزش عالی در این کشور شامل موسسات و دانشگاه ها می شود. موسسات، دوره های فنی بالاتر را ارائه می دهند.
در این مقاله درباره ی دومینیکا ، نظام سیاسی و اقتصادی آن، فرهنگ و گردشگری آن، نظام آموزشی، مهاجران و …. توضیحاتی بیان شد و اطلاعاتی در اختیار شما عزیزان قرار گرفت. چنانچه تمایل به اخذ اطلاعات درباره ی دومینیکا دارید می توانید از وکلای مجرب موسسات حقوقی معتبر کمک بگیرید. موسسات حقوقی معتبر شما را با راه های مهاجرت به دومینیکا آشنا نموده و اطلاعات مفیدی در ارتباط با راه های قانونی مهاجرت به این کشور در اختیار شما قرار خواهند داد.
در این مقاله سعی کردیم درباره ی دومینیکا خدمت شما توضیح بدهیم تا افرادی که تمایل به مهاجرت به دومینیکا را دارند با مطالعه این مقاله درباره ی دومینیکا مطلع شوند و در صورتی که تمایل دارید بیشتر درباره ی پاسپورت دومینیکا برای ایرانیان مطلع شوید میتوانید در ساعات اداری با موسسه ملک پور در وین و یا دفاتر همکار ما در ایران تماس بگیرید و از مشاوره رایگان درباره ی دومینیکا بهره مند شوید .