قانون و قرارداد دوبلین
قانون و قرارداد دوبلین
قانون دوبلین سال ۲۰۱۷ ، قانون دوبلین برای مهاجرت در سال ۲۰۱۷ ، شرایط قانون دوبلین ، قرارداد دوبلین چیست ، قانون دوبلین درمورد پناهندگان چه میگوید ، ابتدا باید بدانیم قانون و قرارداد دوبلین چیست ؟
- پیمان نامه یا معاهده دوبلین قرادادی است که در ۱۵ ماه ژوئن سال۱۹۹۷ بین ۱۲ عضو جامعه مشترک المنافعه آنموقع در اروپا در شهر دوبلین پایتخت ایرلند به تصویب رسید و از سپتامبر سال ۱۹۹۷ به اجرا درامد ودر ادامه آن قرارداد دیگری ۱۸ فوریه سال ۲۰۰۲ به امضائ اعضائ اتحادیه اروپا رسید که از اول مارس ۲۰۰۳ به اجرا گذاشته شد. قرارداد دوبلین ۲ جایگزین قراداد قبلی گشته و در مورخه ۱۹ june سال ۲۰۱۳ متنی جدید با مقداری تغییر و اضافات جایگزین قرارداد دوبلین ۲ گردید ، که این قرارداد از اول ژانویه سال ۲۰۱۴ به اجرا درآمد و به نام قرارداد دوبلین ۳ شناخته میشود.
- قانون دوبلین میگوید که پناهجویان میبایست در همان اولین کشور امنی که رسیدند اعلام پناهندگی در آن کشور نمایند و حق انتخابی جهت کشور را ندارند.
- در قانون دوبلین کسی که در یک یا چند کشور اروپایی اثر انگشت داشته باشد در هر کشور که تقاضای پناهندگی کند به اولین کشوری که در آنجا اثر انگشت داشته باشد پس فرستاده میشود حتی داشتن اثر انگشت مرزی چه هنگام داخل شدن به یک کشور و چه هنگام خروج شدن از یک کشور فقط افراد زیر سن قانونی شامل این قانون نمیباشند و تنها وقتی در کشورهای دیگر ی تقاضای پناهندگی داده باشند به آن کشور پس فرستاده میشوند.
- لذا در قرارداد دوبلین ۳ که نسخه تکمیل شده قرارداد دوبلین میباشد شرایط پذیرش و نحوه رسیدگی به درخواست آن دسته از پناه جویانی را که درخواست پناهندگیشان را در یک کشور اتحادیه اروپا ارئه داده اند اما ویزای یک کشور دیگر را داشته یا از کشور دیگری عبور کرده یا در کشور دیگر در اتحادیه اروپا قبلاً درخواست پناهندگی داده بودند را تعریف تعیین ومشخص میکند.
- قرارداد دوبلین بیان میکند که کدام کشور مسئولیت رسیدگی به درخواست پناهندگی از طرف پناهجو را داشته و در چه صورتی پناهجو به کشور دیگری از کشورهای عضو اتحادیه اروپا بازگردانده می شود .
- بانک اطلاعاتی ای با نام یوروداک ، برای ثبت اثر انگشت متقاضیان پناهندگی نیز وظیفه دارد تا شناسائی متقاضیان پناهندگی که قبلاً در کشور دیگری در اتحادیه اروپا درخواست پناهندگی داده بودند را راحتتر کند.
- وقتی که فردی در یک کشور اتحاده اروپا درخواست پناهندگی میدهد وظیفه اداره امور پناهندگی آن کشور است که ابتدا کنترل نماید آیا فرد متقاضی قبلاً در یک کشور دیگر عضو اتحادیه اروپا یا عضو پیمان شنگن درخواست پناهندگی داده بوده است یا خیر .این کنترل به یکی از چند روش زیر انجام میگیرد :
- کنترل از طریق بانک اطلاعاتی یوروداک
- کنترل از طریق بانک اطلاعاتی ویز
- پرسش از خود پناهجو در مورد مسیر خروج از کشورش و مسیر ورود او به این کشور همچنین پرسش از او در این مورد که آیا پاسپورت داشته است ویا قبلاً در کشور دیگری بوده است و …
- مطابق قانون پناهندگی در اتحادیه اروپا وقتی مشخص شود که متقاضی درخواست پناهندگی داده اما ویزای یک کشور دیگر عضو پیمان شنگن را داشته باشدبه کشور صادر کننده ویزا برگشت داده خواهد شد مهم نیست که آیا شخص متقاضی در آن کشور بوده یا خیر مهم صادر کردن ویزا توسط ان کشور میباشد که طبق قانون دوبلین کشور صادر کننده ویزا مسئولیت رسیدگی به درخواست پناهندگی آن فرد را به عهده خواهد داشت.
- حتی اگر متقاضی پناهنگی ویزای شنکن هم نداشته اما قبل از ورود به یک کشور عضو شنگن از یک کشور امن ثالث دیگر عبور کرده است یا بصورت مرز زمینی یا ترانزیت فرودگاهی یا در یک کشور دیگر عضو پیمان شنگن قبلاً درخواست پناهندگی داده باشد در تمام شرایط ذکر شده درخواست پناهندگی تحت عنوان لیست دسته بندی شده ابتدا پرونده و سپس طبق شرایط خاصی شخص پناه جو کشوری که درخواست پناهندگی داده ومسئولیت بررسی پرونده درخواست پناهندگی ان شخص را دارد بازگردانده خواهد شد .
- یکی از قوانین دوبلین درخصوص حقوق پناهجویان این است که چنانجه پناهجو نتواند هزینه های مالی پرداخت وکیل را پرداخت کند هر کشور عضو پیمان دوبلین مطابق قوانین همان کشور وظیفه داردهزینه های مالیبه خدمت گرفتن یک وکیل از سوی پناه جو را بپذیرد یا شرایط دسترسی پناهجو به وکیل را فراهم نماید (ماده۲۷ ,بند۶ قانون دوبلین )
در این مقاله سعی شد نکات کلی ای در باب قانون دوبلین ارائه گردد. در صورت نیاز به مشاوره با دفاتر وین موسسه ملک پور و یا دفاتر همکار ما در ایران تماس حاصل نمایید و از امکان مشاوره رایگان تلفنی بهره مند گردید.