ضمانت اسناد تجاری
ضمانت اسناد تجاری
ضمانت اسناد تجاری چیست ؟
ضمانت اسناد تجاری چگونه انجام می شود ؟
ضمانت اسناد تجاری چند نوع دارد؟
ضمانت اسناد تجاری از چه طرقی انجام مشود ؟
مستندات قانونی در امر ضمانت اسناد تجاری چه می باشد؟
در این مقاله ما به توضیح ضمانت در اسناد تجاری می پردازیم همانطور که مطلع می باشید اسناد تجاری متشکل می باشند از چک ، سفته و برات که هر کدام قواعد و قوانین خاص خودشان را در قانون تجارت ایران دارا می باشند . موسسه ملک پور در این مقاله به طور کلی در مورد ضمانت اسناد تجاری به طور کلی بحث می کند امید است که این عرایض برای شما عزیزان مفید واقع شود .
ضمانت سند تجارتی
همانطور که می دانید یکی از دو ویژگی مهم اصالت جاری مسئولیت تضامنی امضا کنندگان سند می باشد . این اثر که مستقیماً از حکم قانون ناشی میگردد ممکن است برای دارنده سند اطمینان کافی ایجاد کند . این عمل که از طریق امضای سند توسط ضامن محقق میشود ضمانت نام دارد .بنابر این در ظهرنویسی به عنوان انتقال ظهرنویس صرفاً قصد انتقال طلب را دارا می باشد . اما قانون او را ضامن پرداخت نیز تلقی میکند اما در امضای سند به عنوان ضمانت امضا کننده قصد ضمانت دارد .
صورت و انواع ضمانت
قانون تجارت ایران راجع به صورت ضمانت حکمی ندارد بنابراین با توجه به قواعد عمومی قرارداد از یک سو و فرمالیسم
حاکم بر حقوق اسناد تجارتی فعلا میتوان این نتیجه را صحیح تلقی کرد که در حقوق ایران امضای سند توأم با درج عباراتی
دال بر ضمانت است شرایط صوری ضمانت است را محقق می سازد.
ضمانت جزئی
ضمانت جزئی در حقوق تجارت ایران به این معنا می باشد که فرد ضامن پرداخت قسمتی از وجه سند را ضمانت کند این قاعده منطقا با توجه به اصل آزادی اراده در حقوق قراردادها با مانعی روبرو نمی شود هرچند که ضمانت جزئی زمینه بروز این اشتباه را از سوی دارنده فراهم می نماید که بدون دقت در اعداد و تنها با ملاحظه امضا فکر کنند ضمانت کامل می باشد .
بهتر است بدانید قانونگذاران در تقابل این دو منفت ترجیح داده اند که ضمانت جزئی معتبر تلقی شود درنتیجه دارنده سند ناگزیر از آن است که دقت بیشتری در ملاحظه آنچه که توسط ضامن درج وامضا میگردد داشته باشد .
قانون تجارت ایران هر چند در این زمینه ساکت می باشد اما با توجه به اصل آزادی اراده فقدان قاعدهی آمره در مخالفت باضمانت جزیی تردیدی در اعتبار آن نمی باشد .
ضمانت قبل از تکمیل سند
ضمانت قبل از تکمیل مندرجات سند نیز میتوانند امکانپذیر باشد به گونه ای که مثلا ممکن است که یک بانک برای جلب مشتریان در فرمهای دسته چکی که در اختیار دارندگان حساب جاری قرار میدهد پرداخت ۱۰۰ هزار ریال از هر چک را ضمانت کند .مشخص است که این ضمانت قبل از تنظیم چک از سوی صادر کننده چک انجام گرفته است در ضمانت قبل از تکمیل سند چنین فرض میشود که ضامن حداقل با علم اجمالی که نسبت به آنچه که بعدا در سند نوشته خواهد شد مبادرت به ضمانت کرده است و در هر حال خروج صادر کننده از وجود توافق قبلی با توجه به منطق حاکم بر اسناد تجاری نباید در برابر دارنده سند موثر شناخته شود زیرا ضامن با عمل ضمانت ظاهر قابل اعتمادی را برای اشخاص ثالث پدید آورده است و باید بدان ملزم باشد.
ضامن نمی تواند جهت رفع مسئولیت خود به این ایراد استناد نماید که وی سند را قبل از امضای فرد مضمون عنه و یا قبل از تکمیل آن امضا کرده است .
مسئولیت ضامن همواره دارای اعتبار می باشد هرچند تعهدی که او تضمین کرده است به هر دلیلی جزو ایراد مربوط به شکل ظاهری سند باشد.در ایران نیز این امر مشاهده می شود که سفته ناقص توسط ضامن امضا می شود و سپس ممکن است ادعا شود که سفته خارج از حدود توافق ، تکمیل شده است. حقوق تجارت ایجاب می نماید که چنین ضمانتی معتبر دانسته شده است و ادعای اینکه سفته به هنگام ضمانت ناقص بوده است و یا خارج از حدود توافق تکمیل شده در برابر دارنده نا آگاه قابل استناد نباشد.
اماره های قانونی ضمانت
درست است که در ضمانت اصولا تعیین مضمون عنه از جمله ی شرایط ماهوی تحقق ضمانت است اما در حقوق اسناد تجاری با هدف حمایت از دارنده سند تجاری ، عدم تعیین مضمون عنه را اماره ضمانت از صادر کننده تلقی نموده اند و به این ترتیب به جای اینکه عدم تعیین مضمون عنه به منزله عدم تحقق ضمانت باشد موجب شدیدترین مسئولیت برای ضامن گشته است.
ضامن نیز می تواند نام شخصی را که از او ضمانت نموده قید کند . در صورت فقدان چنین قیدی در مورد برات محال علیه و یا در خصوص سفته ، صادر کننده مضمون عنه تلقی خواهد شد .
در قانون تجارت ایران در ماده ۲۹۴ ذکر شده است : ضامنی که ضمانت برات دهنده یا محال علیه یا ظهرنویس را کرده فقط با کسی مسئولیت تضامنی دارد که از او ضمانت نموده است .
مفهوم امضای ساده چه می باشد؟
همانطور که می دانید در هر زمینه ای احتمالاتی وجود دارد ممکن است اشخاص علاوه بر عدم تعیین مضمون عنه حتی از درج عباراتی دال بر ضمانت نیز کوتاهی نموده و به امضای ساده اکتفا نمایند .
قانون تجارت ایران در واقع از آنجا که راجع به صورت ضمانت حکمی ندارد طبیعتا اماره ای نیز در این زمینه وضع ننموده است و امضای ساده در پشت سند رواج پیدا کرده است.اگر چه در بسیاری از موارد عملا تفاوتی ندارد که امضای ساده ضمانت تلقی شود و یا انتقال . اما در معدودی از موارد که تفکیک این دو مورد ضرورت دارد مراجعه به امارات مذکور در کنوانسیون های ژنو صحیح به نظر نمی رسد زیرا امارات عموما مبتنی بر عرف می باشد و کاشف از اراده اشخاص می باشند بنابراین اگر ما بخواهیم تفسیری به نفع دارنده سند داشته باشیم و بیشترین مسئولیت را متوجه امضا کننده سند نماییم ممکن می باشد چنین اظهار نظر کنیم که امضا کننده باید خلاف ادعای دارنده را ثابت نماید .
در نهایت می توان گفت در مورد ضمانت در اسناد تجاری افراد باید اطلاعاتی را داشته تا بدانند وظایف فرد ضامن چه می باشد و یا اینکه فرد ضامن چه فردی می باشد که در این مقاله به طور تفصیل در این مورد توضیح داده شد . موسسه ملک پور در زمینه های مختلف مهاجرتی برای شما اطلاعاتی را در سایت قرار داده است .
منابع
قانون تجارت
کتاب حقوق اسناد تجاری دکتر کوروش کاویانی
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.